:
Elke religie heeft zijn sacrale tempels. Deze tempels of kerken zijn ontworpen vanuit de desbetreffende levensvisies.
We kennen de groeiende leegstand van christelijke kerken, terwijl anderzijds diverse niet-christelijke gelovigen hun eigen gebedsruimten willen bouwen.
Gewoon de kerken ter hunner beschikking stellen lijkt van beide kanten uit geen optie.
Elke religie heeft zijn symbolen en aandachtspunten. Dat elke religie haar eigen gebedsruimte vereist is een dure zaak en lijkt niet bevorderlijk voor de oecumenische gedachte. Waarschijnlijk wordt eerder het concurrentiële aangewakkerd. Dat heb ik zelfs op kleine schaal in Sri Lanka gezien waar een boeddhistische priester fier was op zijn pas gerealiseerd tempeltje midden een hindoeïstisch dorp.
Ondertussen is het godsbeeld bij velen geëvolueerd, zodat ze zich niet meer thuis voelen in één of andere geïnstitutionaliseerde religie. In de godsdienstlessen in de humaniora wordt die groep geklasseerd onder de niet-confessionelen. Daar is dan volgens de godsdienstleraren niet zoveel over te vertellen. Wat hen ontgaat is dat zich daarin een grote groep mensen bevindt die een heel uitgesproken visie over spiritualiteit en de beleving ervan heeft. Het komt er grotendeels op neer dat het goddelijke zich in heel het leven manifesteert en we met allen en alles verbonden zijn, maar dat de scheppende kracht niet aan een persoon toegewezen wordt. Het overstijgt zelfs de oecumenische gedachte.
Elke tijdsgeest verdient gebouwen die uitdrukking ervan zijn.
Daarom is er nood aan gebouwen die gedacht zijn vanuit de oecumenische gedachte, een neutraal godsbeeld met respect voor de persoonlijke invulling, de verbondenheid met elkaar en de natuur, zelfonderzoek en verhoging van het persoonlijke trillingsniveau.
In die ruimten moet het mogelijk zijn dat ofwel neutrale vieringen gebeuren en/of dat afgesproken tijdsvensters worden voorzien voor vieringen van specifieke godsdiensten.
Op dat moment brengt iedere ‘voorganger’ zijn eigen symbolen mee en neemt ze terug mee na de viering. Overdracht van de ruimte kan enkel vanuit een respect voor de visie van de andere gebruikers van de ruimte en na ‘space clearing’ als nodig.
In deze geest zijn volgende projecten bedacht.
1 de tempel van de drievuldigheid.
ill.Art-eco,copyright
2 de tempel van de poorten van het leven
Het bouwen van dergelijke gebouwen beantwoordt aan een behoefte van de belijders van de nieuwe spiritualiteit.
Voor de belijders van de gevestigde religies zou dit een grote uitdaging zijn. Juist daarom loont het de moeite om daarmee een oefening in universelere naastenliefde en tolerantie aan te gaan.
Dalai Lama :"All the world’s major religions, with their emphasis on love, compassion, patience, tolerance, and forgiveness can and do promote inner values. But the reality of the world today is that grounding ethics in religion is no longer adequate. This is why I am increasingly convinced that the time has come to find a way of thinking about spirituality and ethics beyond religion altogether."
We kennen de groeiende leegstand van christelijke kerken, terwijl anderzijds diverse niet-christelijke gelovigen hun eigen gebedsruimten willen bouwen.
Gewoon de kerken ter hunner beschikking stellen lijkt van beide kanten uit geen optie.
Elke religie heeft zijn symbolen en aandachtspunten. Dat elke religie haar eigen gebedsruimte vereist is een dure zaak en lijkt niet bevorderlijk voor de oecumenische gedachte. Waarschijnlijk wordt eerder het concurrentiële aangewakkerd. Dat heb ik zelfs op kleine schaal in Sri Lanka gezien waar een boeddhistische priester fier was op zijn pas gerealiseerd tempeltje midden een hindoeïstisch dorp.
Ondertussen is het godsbeeld bij velen geëvolueerd, zodat ze zich niet meer thuis voelen in één of andere geïnstitutionaliseerde religie. In de godsdienstlessen in de humaniora wordt die groep geklasseerd onder de niet-confessionelen. Daar is dan volgens de godsdienstleraren niet zoveel over te vertellen. Wat hen ontgaat is dat zich daarin een grote groep mensen bevindt die een heel uitgesproken visie over spiritualiteit en de beleving ervan heeft. Het komt er grotendeels op neer dat het goddelijke zich in heel het leven manifesteert en we met allen en alles verbonden zijn, maar dat de scheppende kracht niet aan een persoon toegewezen wordt. Het overstijgt zelfs de oecumenische gedachte.
Elke tijdsgeest verdient gebouwen die uitdrukking ervan zijn.
Daarom is er nood aan gebouwen die gedacht zijn vanuit de oecumenische gedachte, een neutraal godsbeeld met respect voor de persoonlijke invulling, de verbondenheid met elkaar en de natuur, zelfonderzoek en verhoging van het persoonlijke trillingsniveau.
In die ruimten moet het mogelijk zijn dat ofwel neutrale vieringen gebeuren en/of dat afgesproken tijdsvensters worden voorzien voor vieringen van specifieke godsdiensten.
Op dat moment brengt iedere ‘voorganger’ zijn eigen symbolen mee en neemt ze terug mee na de viering. Overdracht van de ruimte kan enkel vanuit een respect voor de visie van de andere gebruikers van de ruimte en na ‘space clearing’ als nodig.
In deze geest zijn volgende projecten bedacht.
1 de tempel van de drievuldigheid.
Dit gebouw gaat uit van de gedachte van Alice Bailey: nl dat het goddelijke 3 aspecten in zich heeft : de Wil , de Liefde en de Geest. Het ligt dicht bij de christelijke versie met in dezelfde volgorde God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Het verschil is dat men bij Bailey deze verpersoonlijking niet terugvindt. De kwestie is in het leven de werking van deze aspecten te zien en ze ook te verinnerlijken. De 3 aspecten zijn in dit gebouw uitgedrukt via de 3 hoofdzuilen met bovenaan het symbool van één van de 3 aspecten. Omdat een gebouw in een driehoek niet gunstig is vanuit Feng Shui, is die onderaan ontdubbeld naar een zeshoek, die ook meer aansluit bij de cirkel, wat meer een groepsopstelling stimuleert . Op deze manier heeft men ook telkens zones tussen specifieke zuilen. Alhoewel niets kan zonder alle drie de elementen, zijn meestal 2 van de 3 iets sterker aanwezig bij een bepaald gebeure
n of beslissing. Het vieren van het samenleven van partners is vooral een samengaan van het wilsaspect en de liefde. Bij een initiatieviering in welke vorm dan ook is de tweeheid van de liefde en de geest sterker. Het samenspel van wil en geest bijvoorbeeld heeft dan weer meer te maken met uiterlijk of innerlijk onderzoek .
De versmelting van de 2 aspecten waartussen die zone zich bevindt is ook uitgedrukt aan de buitenzijde van het gebouw.
De versmelting van de 2 aspecten waartussen die zone zich bevindt is ook uitgedrukt aan de buitenzijde van het gebouw.
ill.Art-eco,copyright
2 de tempel van de poorten van het leven
ill.Art-eco,copyright
Dit ontwerp vertrekt vanuit de incarnatiegedachte.
De oostelijke poort is smal zoals een baarmoederhals. Van daaruit komt men in het aardse leven te staan. Doorheen die versmalling komt men ook het gebouw binnen. Een geboortefeest kan dicht bij de inkom gevierd worden, zoals ook gebeurt in een katholieke kerk. Het is de plaats van het vruchtbeginsel in een bloem.
Het gebouw is dus ook als een bloem bedacht die zich opent vanuit de bloembodem aan de inkom en verzinnebeeldt de doorgang van het aardse leven.
Tijdens het leven vergaren we bewustzijn. Dit is het doel van het leven, wat zo pijnlijk verkeerdelijk is uitgelegd als de ‘zondeval’. Hoe ouder we worden hoe meer ervaring en bewustzijn we hebben opgedaan. Hoe zuiverder onze energie, hoe breder ook de bloembladen van onze chakra’s zich openen.
Vanuit de binnenruimte zien we in het westen het licht maar ons toeschijnen, dat ons ook op het einde van het leven uitnodigt om de stap naar -noem het-excarnatie te maken.
Na een viering van een overlijden kunnen de mensen samen met de overledene de ruimte verlaten via de westelijke poorten en beleven ze samen de beëindiging van de mooie aardse doorgang van de ziel.
Zie illustraties ook bij 'Projecten nabije toekomst' in menubalk
Dit ontwerp vertrekt vanuit de incarnatiegedachte.
De oostelijke poort is smal zoals een baarmoederhals. Van daaruit komt men in het aardse leven te staan. Doorheen die versmalling komt men ook het gebouw binnen. Een geboortefeest kan dicht bij de inkom gevierd worden, zoals ook gebeurt in een katholieke kerk. Het is de plaats van het vruchtbeginsel in een bloem.
Het gebouw is dus ook als een bloem bedacht die zich opent vanuit de bloembodem aan de inkom en verzinnebeeldt de doorgang van het aardse leven.
Tijdens het leven vergaren we bewustzijn. Dit is het doel van het leven, wat zo pijnlijk verkeerdelijk is uitgelegd als de ‘zondeval’. Hoe ouder we worden hoe meer ervaring en bewustzijn we hebben opgedaan. Hoe zuiverder onze energie, hoe breder ook de bloembladen van onze chakra’s zich openen.
Vanuit de binnenruimte zien we in het westen het licht maar ons toeschijnen, dat ons ook op het einde van het leven uitnodigt om de stap naar -noem het-excarnatie te maken.
Na een viering van een overlijden kunnen de mensen samen met de overledene de ruimte verlaten via de westelijke poorten en beleven ze samen de beëindiging van de mooie aardse doorgang van de ziel.
Zie illustraties ook bij 'Projecten nabije toekomst' in menubalk
Het bouwen van dergelijke gebouwen beantwoordt aan een behoefte van de belijders van de nieuwe spiritualiteit.
Voor de belijders van de gevestigde religies zou dit een grote uitdaging zijn. Juist daarom loont het de moeite om daarmee een oefening in universelere naastenliefde en tolerantie aan te gaan.
Dalai Lama :"All the world’s major religions, with their emphasis on love, compassion, patience, tolerance, and forgiveness can and do promote inner values. But the reality of the world today is that grounding ethics in religion is no longer adequate. This is why I am increasingly convinced that the time has come to find a way of thinking about spirituality and ethics beyond religion altogether."